Kva fungerer?
Det er
eit krav i læreplanane at elevar skal ha tilgang til digitalt utstyr, og kunne
nytte det i alle fag. I Telemark fylkeskommune har vi ein eigen IKT-standard for elevane, og me har vår eigen IKT-strategi. Det er vanskeleg for ein lærar å
halde seg unna dette. Spørsmålet vert difor korleis vi skal greie å få alle
med, - og få alle til å trivast med det.
Det er fleire grupperingar å ta
omsyn til:
·
Vi
har eldsjeler som står på, testar ut, lærer det som er nytt og vil prøve ut (–
og som av og til ser at tilbodet om teknologi heng litt etter.)
·
Vi
har dei som ope og ærleg seier at dei kan for lite og som vil lære meir, men
ikkje finn rom for det i kvardagen, og som spør etter kurs og opplæring.
·
Vi
har dei som syns at alt var betre før, at teknologien har teke overhand og
skyggar for læring.
·
Vi
har dei som meiner dei kan nok. Dei har lært Officepakka, Internett og
grunnfunksjonane til ein PC, og brukar PC saman med elevar som eit søkje-,
dokumentasjons –og presentasjonsverktøy.
·
Vi
har dei som lar elevane nytte PC som dei vil, men der undervisninga ikkje er
avhengig av reiskapen. PC er komen for å bli men det betyr ikkje noko frå eller
til i arbeidet i klassen.
Det som
er viktig er å ha respekt for at vi har alle desse ulike i ein og same skule. Me
må samstundes leggje til rette for utvikling hos alle.
Vi veit av erfaring at enkeltkurs kan ha liten effekt. Den gode
rettleiinga, kollegabasert samarbeid og oppmuntring kring dei små stega
framover er det som verkar.
Vi må
kartlegge, tilpasse og ha gode strategiar for utvikling. Samstundes må vi ha
klare mål og klare krav - som vel og merke er fornuftige og gir meining og
utvikling.
Skal ein snu utviklinga så må ein for det første gjere pedagogane
kjende med kva som fins av teknologi og nye pedagogiske retningar, og vise at
terskelen er lavare enn ein trur.
Intern opplæring, lokale superbrukarar, fokus på IKT i skulen sin
skuleutviklings- og etterutdanningsplan og kontinuerleg oppfølging er
suksessfaktorane.
I botn må ein ha ein rektor og ei leiing som er godt skulerte i
pedagogisk bruk av IKT, som er offensive, framtidsretta, ser heilskapen og er støttande
i utviklingsarbeidet.
Suksessfaktorane kan oppsummerast i følgjande modell:
1. Rektor har ei
hovudrolle og må vere den samlande faktoren. Viss ikkje rektor forstår og kan,
så vil navet mangle i hjulet. Det viktigaste av alt framover vert å satse på
kompetanseutvikling for rektorane.
2. Ein må ha respekt
for alle kunnskapsnivåa i organisasjonen, og ta omsyn til kompetansen til den
einskilde
3. .. difor må ein kartleggje
kvar og ein, finne ut kor ein skal starte og korleis ein skal satse.
4. Det må lagast
tydelege milepelsplanar
5. … og planane må
følgjast. Vik ein frå planen og utset, så mistar ein truverdet. Skal ein
lukkast må må ein halde ut og vere fokusert på målet.
6. Ein er også
avhengig av å ha ei lokal støtte ute i dei ulike einingane,
kall det gjerne superbrukar(-ar). Superbrukaren er alltid der, og ein veit at
ein kan få hjelp. Å spørje nokon med ein gong ein står fast og så få hjelp, er
den beste form for læring. Skal ein superbrukar lokalt lykkast må det vere eit
godt støtteapparat rundt, som forar med impulsar og fungerer som
problemløysarar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar